W lutym 2020 roku przeprowadziłam kolejną turę badań opartych na wcześniej wypracowanym planie z drobnymi adaptacjami.
Modyfikacje w planie badania:
- pytanie o emocje sprawiło trudność badanym w pierwszej turze, dlatego po konsultacji zdecydowałam się przeformułować pytanie, tak by badani mieli podsunięty pewien zasób słownictwa do wyboru jeśli chodzi o opis ich emocji
- ze względu na większą liczbę zrekrutowanych do badania mogłam sobie pozwolić na wariację w przypadku jednej z wystaw, stąd grupa A badana była z narzuconym kontekstem tekstowym (wymuszenie przeczytania tekstu kuratorskiego), natomiast grupa B była badana bez tego moderacji tego elementu (badany mógł ominąć tekst kuratorski z nieuwagi lub z własnego wyboru)
Druga runda badań objęła dwie kolejne wystawy zorganizowane w tych samych instytucjach, lecz należące do zupełnie innej kategorii wystaw indywidualnych, prezentujących twórczość jednego artysty i jego dzieła wyłącznie malarskie.
3. RADEK SZLAGA. MIEJSCA, KTÓRYCH NIE MIAŁEM ZAMIARU ZOBACZYĆ.// Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki (07.12.2019 – 09.02.2020)
kuratorka: Ewa Borysiewicz
współpraca: Julia Leopold, Michał Kubiak
Wystawa prezentuje najnowsze obrazy Radka Szlagi, które powstały w efekcie jego badań nad językiem malarskiego medium, lekceważonymi narracjami oraz relacjami między sztuką a informacją i wiedzą. Te zainteresowania artysty zyskują dziś nowe znaczenie i kontekst.
(…)
Zaburzenie hierarchii źródeł jest bardzo wyraźne zarówno na poziomie metody malarskiej, jak i warsztatu. „Budując” nowe płótna, Szlaga używa jako materiału prac starszych. Odległe od siebie (czasowo, tematycznie, formalnie) obrazy stają się nową, wielowarstwową całością. W ten sposób artysta nie tylko poddaje dyskusji współczesne podejście jednostki do informacji, ale także „podsumowuje” własną twórczość, nadaje jej nowy sens i przygląda się jej z dystansu.
(…)
Układ ekspozycji ilustruje zmiany naszego stosunku do wiedzy — drogę od wiary w istnienie obiektywnych formuł systematyzacji, użyteczność ostro zarysowanych podziałów i definicji, do sytuacji, w której to emocje stanowią kompas i główne źródło orientacji w świecie.
4. MIRIAM CAHN. JA, ISTOTA LUDZKA.// Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Muzeum Nad Wisłą (29.11.2019 – 01.03.2020)
kuratorka: Marta Dziewańska
produkcja: Aleksandra Nasiorowska, Szymon Żydek
„MIRIAM CAHN: JA, ISTOTA LUDZKA” to pierwsza w Polsce monograficzna wystawa szwajcarskiej artystki Miriam Cahn, jednej z najważniejszych i najbardziej uznanych malarek drugiej połowy XX i początku XXI wieku.
(…)
Od przeszło czterech dekad artystka daje świadectwo społecznym konfliktom, kryzysom i stanom wyjątkowym, snując namysł nad współczesną kondycją człowieka oraz sprawczością obrazu malarskiego wobec tematów takich jak wojna i przemoc, seksualność, natura, relacje rodzinne i śmierć. U podstaw bogatej twórczości Cahn, obejmującej nie tylko malarstwo, ale również rysunek, performans, tekst i film, leży bezkompromisowy sprzeciw wobec wszelkich przejawów przemocy, co czyni jej praktykę wyjątkowo aktualną.
Udało mi się przebadać w sumie 10 osób, w tym na wystawie Miriam Cahn w dwóch grupach: A) 4 osoby, B) 3 osoby.